🎥 „შვილიკო, მეც ძალიან მიყვარხარ, ვეცდები, - კარგად ვიყოო... - ჩემთვის თითქოს ეს იყო ჩვენი ბოლო საუბარი“ - რას იხსენებს ქეთი წიკლაური მამაზე

„თეოს ვერავინ შემიცვლის, მაგრამ დავიღალე მარტოობით... შემხვდა ძალიან კარგი ადამიანი“ - ტრაგედიიდან 11 წლის შემდეგ დაიაური შეყვარებულია

„ძა­ლი­ან მწა­რე მო­მენ­ტია დამ­შვი­დო­ბე­ბა, მამა დიდი ხანი ავად­მყო­ფობ­და კო­ვი­დის გამო. ჯერ ორი თვე სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში იწვა, მერე 40 დღე ხე­ლოვ­ნუ­რი სუნ­თქვის აპა­რატ­ზე იყო და ჩვენ სა­ერ­თოდ ვე­ღარ ვკონ­ტაქ­ტობ­დით. მა­ნამ­დე ტელ­ფო­ნით ვე­სა­უბ­რე, ბო­ლოს სა­უ­ბა­რი უჭირ­და, ჟანგბად­ზე იყო შე­ერ­თე­ბუ­ლი, ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, ვცდი­ლობ­დი არ შე­მე­წუ­ხე­ბი­ნა, ძნე­ლად ლა­პა­რა­კობ­და... უფრო ვიხ­სე­ნებ მი­წე­რას-მო­წე­რას. მამა ორ კლი­ნი­კა­ში იყო, პირ­ვე­ლად თბი­ლის­ში, შემ­დეგ გორ­ში გა­და­იყ­ვა­ნეს, ამ კლი­ნი­კა­ში ერთ დღეს ძა­ლი­ან ცუდ ხა­სი­ათ­ზე იყო და მივ­წე­რე: - "მა­მი­კო, ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­ხარ და მაგ­რად იყა­ვი, გთხოვ"... მომ­წე­რა, - შვი­ლი­კო, მეც ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­ხარ, ვეც­დე­ბი, - კარ­გად ვი­ყოო... ჩემ­თვის თით­ქოს ეს არის ჩვე­ნი ბოლო სა­უ­ბა­რი.

ვინ არის და რას საქმიანობს თემურ წიკლაურის შვილიშვილი

მერე მი­რე­კავ­და, მეც ვუ­რე­კავ­დი, ვსა­უბ­რობ­დით, უბ­რა­ლოდ დიდი ხანი არ მი­ნა­ხავს. რო­დე­საც გა­თი­შუ­ლი იყო, მე და ჩემი შვი­ლი რე­ა­ნი­მა­ცი­ა­ში ვი­ყა­ვით ჩა­სუ­ლი და წინა დღით თით­ქოს და­ვემ­შვი­დო­ბეთ", - ჰყვება ქეთი წიკ­ლა­ურ­ი.