Digest Logo

რატომ არ ახსოვს ადამიანს წინა ინკარნაციებში განვლილი ცხოვრება?

1748946927
პარალელური სამყარო

განზომილებები — სამყაროს სტრუქტურის ფუნდამენტური ასპექტებია. მოდი, ეტაპობრივად განვიხილოთ:

🌍 რა არის განზომილება?

მარტივად რომ ვთქვათ, განზომილება არის სივრცის ან დროის წესი, რომლითაც ჩვენ აღვწერთ ობიექტის მდებარეობას. 

კლასიკური ჩვენთვის ჩვეული განზომილებებია:

პირველი განზომილება — ხაზოვანი: მხოლოდ სიგრძე 
მეორე განზომილება — სიგრძე + სიგანე (მაგ. ბრტყელი ფურცელი).
მესამე განზომილება — სიგრძე + სიგანე + სიმაღლე (სამგანზომილებიანი სივრცე — როგორიცაა ჩვენი ფიზიკური სამყარო).
მეოთხე განზომილება — დრო. ფიზიკაში ეს განიხილება, როგორც სივრცე - დრო.

თეორიული ფიზიკა

ზოგიერთ თეორიაში (მაგ. სტრუნების თეორია) ამბობენ, რომ სამყარო შეიძლება შეიცავდეს 10, 11 ან 26 განზომილებას, თუმცა ჩვენ მათ ვერ ვამჩნევთ, რადგან დანარჩენი განზომილებები შეიძლება იყოს:

დაკეცილი (compactified), ანუ ძალიან პატარა მასშტაბზე მოქცეული.

განცალკევებული ჩვენგან — მაგალითად, პარალელურ სამყაროებში.

მეტაფიზიკური ან ფილოსოფიური განზომილებები

ზოგი მოსაზრებით, არსებობს:

ხილული და უხილავი რეალობები.

ცნობიერების განზომილებები (მაგ. ცნობიერება, სული, „მეხუთე განზომილება“ და სხვ.).

ეს იდეები არ არის მეცნიერულად დადასტურებული, მაგრამ ხშირად გვხვდება რელიგიებში, ფილოსოფიაში და მეცნიერულ ფანტასტიკაში. მეცნიერება ჯერ კიდევ ცდილობს გაიგოს, რამდენ განზომილებას აქვს ჩვენი სამყარო.
თუ ეს ყველაფერი მართალია, ჩვენი სამყარო გაცილებით უფრო ამაღლებული და მრავალშრიანია, ვიდრე წარმოგვიდგენია.

ას­ტრა­ლურ სამ­ყა­რო­ში არ­სე­ბობს პა­რა­ლე­ლუ­რი სამ­ყა­რო­ე­ბი, მაგ­რამ ისი­ნი შექ­მნი­ლია, რო­გორც ეგ­რე­გო­რე­ბი, აზ­რობ­რი­ვი ფორ­მით. მა­გა­ლი­თად მწე­რა­ლი წერს წიგნს იმ ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი რე­ა­ლო­ბის შე­სა­ხებ, რო­მე­ლიც არის მის აზ­როვ­ნე­ბა­ში. მა­გა­ლი­თად, წერს, რომ რო­მე­ლი­მე თქვე­ნი მხე­დარ­თმთა­ვა­რი, მა­გა­ლი­თად ადოლფ ჰიტ­ლე­რი, გა­და­ვი­და შე­ტე­ვა­ზე, მაგ­რამ მას არ გა­მო­უ­ვი­და ომი, ის გა­ა­ნად­გუ­რეს. ანუ, მან შექ­მნა თა­ვი­სი წიგ­ნის რე­ა­ლო­ბა, სა­დაც ყვე­ლა­ფე­რი სხვაგ­ვა­რა­დაა.

ვინც ამ წიგნს კი­თხუ­ლობს, და ალ­ბათ ბევ­რი წა­ი­კი­თხავს, თუ ის მას მო­ე­წო­ნე­ბა, მოს­წონს იდეა, მო­ე­წო­ნე­ბა გმირ­თა გან­ცდე­ბი, ის ჩა­ერ­თვე­ბა ამ წიგნ­ში და იწყებს სა­კუ­თა­რი აზ­რობ­რი­ვი წარ­მო­სახ­ვე­ბის შექ­მნას, და გა­მოჰ­ყოფს სა­კუ­თარ ცხოვ­რე­ბი­სე­ულ ძა­ლას. რაც უფრო მეტი ადა­მი­ა­ნი წა­ი­კი­თხავს ასე­თი გრძნო­ბით ამ წიგნს, მით უფრო ძლი­ე­რი იქ­ნე­ბა ეს ეგ­რე­გო­რი ას­ტრალ­ში. და ვინც ას­ტრალ­ში გავა, თუნ­დაც ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც ეს წიგ­ნი არ წა­უ­კი­თხავს, მაგ­რამ რომ­ლის ვიბ­რა­ცი­აც შე­ე­სა­ბა­მე­ბა ამ ეგ­რე­გორს, ის შე­იძ­ლე­ბა იქ მოხ­ვდეს. და ას­ტრა­ლუ­რი მოგ­ზა­უ­რო­ბის დროს მას შე­უძ­ლია ნა­ხოს ის სამ­ყა­რო, რო­მე­ლიც ას­ტრალ­ში შე­იქ­მნა. დაბ­რუნ­დე­ბა რა სხე­ულ­ში ის ნა­ხავს, რომ ეს იყო ას­ტრა­ლუ­რი მოგ­ზა­უ­რო­ბა.

შე­უძ­ლი­ათ თუ არა ამ ას­ტრა­ლურ პა­რა­ლე­ლურ სამ­ყა­რო­ებს მო­ახ­დი­ნონ გავ­ლე­ნა ფი­ზი­კურ სამ­ყა­რო­ზე?

ადა­მი­ანს შე­უძ­ლია ას­ტრა­ლუ­რი პა­რა­ლე­ლუ­რი სამ­ყა­რო მო­ი­ზი­დოს მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში. ეს და­მო­კი­დე­ბუ­ლია მის რწმე­ნა­ზე. ეს ყვე­ლა­ფე­რი ხდე­ბა სა­ყო­ველ­თაო კა­ნო­ნი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ სული ახ­დენს გავ­ლე­ნას სხე­ულ­ზე. სა­კუ­თარ სხე­ულ­ზე და მის ირ­გვლივ მყოფ მა­ტე­რი­ა­ზე. ამ გავ­ლე­ნის ძა­ლი­ან კარ­გი მა­გა­ლი­თია თუნ­დაც იგი­ვე ადოლფ ჰიტ­ლე­რი. მას ეყო სა­კუ­თა­რი ენერ­გია და ენ­თუ­ზი­აზ­მი და აზ­როვ­ნე­ბა გა­ნე­ხორ­ცი­ე­ლე­ბი­ნა ისე­თი ძლი­ე­რი გავ­ლე­ნა მის თა­ნა­მედ­რო­ვე­თა სუ­ლებ­სა და ტვი­ნებ­ზე, რომ ისი­ნი წა­ვიდ­ნენ სამ­ხედ­რო და­პირსპი­რე­ბა­ზე სხვა სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­თან. მან შეძ­ლო წა­ეყ­ვა­ნა თან მა­სე­ბი, და შექ­მნა ისე­თი ეგ­რე­გო­რი, რო­მე­ლიც ახ­დენ­და გავ­ლე­ნას სხვა ადა­მი­ა­ნებ­ზე. მა­ნაც ხომ და­წე­რა წიგ­ნი, რო­მელ­შიც სა­კუ­თა­რი იდე­ე­ბი წარ­მო­ა­ჩი­ნა, და ის ისე იყო და­წე­რი­ლი, რომ ახ­დენ­და გავ­ლე­ნას სხვებ­ზე, და გავ­ლე­ნას იმ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, რო­მე­ლიც მას უნ­დო­და. მან ამ წიგ­ნით, და ყვე­ლა თა­ვი­სი გა­მოს­ვლე­ბით, შექ­მნა ისე­თი ძალა, ისე­თი და­მან­გრე­ვე­ლი ეგ­რე­გო­რი, რა­მაც მო­ახ­დი­ნა გავ­ლე­ნა ბევ­რი სა­ხელ­მწი­ფოს დან­გრე­ვა­სა და მრა­ვა­ლი ადა­მი­ა­ნის და­ღუპ­ვა­ზე.

ას­ტრა­ლურ სამ­ყა­რო­ში არ­სე­ბობს პა­რა­ლე­ლუ­რი სამ­ყა­რო­ე­ბი, მაგ­რამ ისი­ნი შექ­მნი­ლია, რო­გორც ეგ­რე­გო­რე­ბი, აზ­რობ­რი­ვი ფორ­მით.

ნე­ბის­მი­ერ და­წე­რილ წიგნს და ნე­ბის­მი­ე­რი ფილ­მის სცე­ნარს არ ძა­ლუძს შეც­ვა­ლოს ის, რაც უკვე მომ­ხდა­რია. მა­გა­ლი­თად, და­ბომ­ბეს ქა­ლა­ქი ლე­ნინ­გრა­დი. ნე­ბის­მი­ე­რი წიგნს, რო­მე­ლიც გვე­უბ­ნე­ბა, რომ ის არ და­ბომ­ბი­ლა და მთე­ლი გა­დარ­ჩა, არ შე­უძ­ლია ის აღად­გი­ნოს. ამის­თვის სა­ჭი­როა გარ­კვე­უ­ლი ფი­ზი­კუ­რი მოქ­მე­დე­ბე­ბი - აშენ­დეს ახა­ლი სახ­ლე­ბი და ა.შ. რად­გან ეს უკვე მოხ­და.

შე­უძ­ლი­ათ თუ არა ამ ას­ტრა­ლურ პა­რა­ლე­ლურ სამ­ყა­რო­ებს მო­ახ­დი­ნონ გავ­ლე­ნა ფი­ზი­კურ სამ­ყა­რო­ზე? - რო­გორც ნე­ბის­მი­ერ ეგ­რე­გორს თქვე­ნი რწმე­ნის მეშ­ვე­ო­ბით. კარგ მა­გა­ლი­თად გა­მოდ­გე­ბა ფან­ტას­ტი­კუ­რი ჟან­რის წიგ­ნის და­წე­რა. კარ­გად და­წე­რი­ლი ფან­ტას­ტი­კუ­რი ჟან­რის წიგ­ნი, გა­მო­ცე­მუ­ლი დიდი ტი­რა­ჟით, ახ­დენს გავ­ლე­ნას იმათ­ზე, ვინც მას კი­თხუ­ლობს. მას შე­უძ­ლია მო­ახ­დი­ნოს გავ­ლე­ნა მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ზეც. მა­გა­ლი­თად, თქვენ გყავთ მწე­რა­ლი სტი­ვენ კინ­გი (მის შე­სა­ხებ მე გა­ვი­გე სა­კონ­ტა­კტო პერ­სო­ნე­ბის­გან), და მან და­წე­რა რამ­დე­ნი­მე წიგ­ნი, და ისი­ნი ახ­დე­ნენ დიდ გავ­ლე­ნას მათ­ზე, ვინც მათ კი­თხუ­ლობს. და ისევ - ყვე­ლა კი­თხუ­ლობს ერ­თი­და­ი­გი­ვე წიგნს თა­ვი­სე­ბუ­რად, და ამი­ტომ ის ახ­დენს სხვა­დას­ხვა გავ­ლე­ნებს. ერთ წიგნს შე­უძ­ლია მო­ახ­დი­ნოს სრუ­ლი­ად ურ­თი­ერ­თსა­წი­ნა­აღ­მდე­გო გავ­ლე­ნა სხვა­დას­ხვა ადა­მი­ან­ზე. ვი­ღაც მი­ი­ღებს წა­კი­თხულ წიგნს რო­გორც მოქ­მე­დე­ბის სტი­მულს, მას­ზე წიგ­ნი მო­ახ­დენს და­დე­ბით გავ­ლე­ნას. მა­გარმ იგი­ვე წიგნს სხვა ადა­მი­ან­ზე, სხვა ცნო­ბი­ე­რე­ბი­სა და გა­გე­ბის ადა­მი­ან­ზე, მო­ახ­დი­ნოს უარ­ყო­ფი­თი გავ­ლე­ნა. და თუ ადა­მი­ა­ნი წიგნს კი­თხუ­ლობს, თუ წიგ­ნი დიდი ხნის გა­მო­ცე­მუ­ლია და წა­კი­თხუ­ლია ბევ­რი ადა­მი­ა­ნის მიერ იგი­ვე გრძნო­ბე­ბით, ის ერ­თვე­ბა ამ სა­ერ­თო ეგ­რე­გორ­ში და იწყებს ემო­ცი­ე­ბის მეშ­ვე­ო­ბით ეგ­რე­გო­რის კვე­ბას თა­ვი­სი სა­სი­ცო­ცხლო ენერ­გი­ით. რაც შექ­მნეს სხვა ადა­მი­ა­ნებ­მა, ვინც ასე­ვე წა­ი­კი­თხა ეს წიგ­ნი, შე­იძ­ლე­ბა მას­თან მო­ვი­დეს რა­ღაც აზ­რის ფორ­მით, რა­ღაც გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბე­ბით სიზ­მარ­ში და თუ ძა­ლი­ან მგრძნო­ბი­ა­რეა, სი­ცხა­დე­შიც კი. თქვენ­თან ამას ჩვე­უ­ლებ­რივ უწო­დე­ბენ ლი­ტე­რა­ტუ­რულ შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბებს.

ამ­დაგ­ვა­რად, ადა­მი­ანს შე­უძ­ლია ას­ტრა­ლუ­რი პა­რა­ლე­ლუ­რი სამ­ყა­რო მო­ი­ზი­დოს მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში. ეს და­მო­კი­დე­ბუ­ლია მის რწმე­ნა­ზე. ეს ყვე­ლა­ფე­რი ხდე­ბა სა­ყო­ველ­თაო კა­ნო­ნი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ სული ახ­დენს გავ­ლე­ნას სხე­ულ­ზე. სა­კუ­თარ სხე­ულ­ზე და მის ირ­გვლივ მყოფ მა­ტე­რი­ა­ზე. ამ გავ­ლე­ნის ძა­ლი­ან კარ­გი მა­გა­ლი­თია თუნ­დაც იგი­ვე ადოლფ ჰიტ­ლე­რი. მას ეყო სა­კუ­თა­რი ენერ­გია და ენ­თუ­ზი­აზ­მი და აზ­როვ­ნე­ბა გა­ნე­ხორ­ცი­ე­ლე­ბი­ნა ისე­თი ძლი­ე­რი გავ­ლე­ნა მის თა­ნა­მედ­რო­ვე­თა სუ­ლებ­სა და ტვი­ნებ­ზე, რომ ისი­ნი წა­ვიდ­ნენ სამ­ხედ­რო და­პირსპი­რე­ბა­ზე სხვა სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­თან. მან შეძ­ლო წა­ეყ­ვა­ნა თან მა­სე­ბი, და შექ­მნა ისე­თი ეგ­რე­გო­რი, რო­მე­ლიც ახ­დენ­და გავ­ლე­ნას სხვა ადა­მი­ა­ნებ­ზე. მა­ნაც ხომ და­წე­რა წიგ­ნი, რო­მელ­შიც სა­კუ­თა­რი იდე­ე­ბი წარ­მო­ა­ჩი­ნა, და ის ისე იყო და­წე­რი­ლი, რომ ახ­დენ­და გავ­ლე­ნას სხვებ­ზე, და გავ­ლე­ნას იმ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, რო­მე­ლიც მას უნ­დო­და. მან ამ წიგ­ნით, და ყვე­ლა თა­ვი­სი გა­მოს­ვლე­ბით, შექ­მნა ისე­თი ძალა, ისე­თი და­მან­გრე­ვე­ლი ეგ­რე­გო­რი, რა­მაც მო­ახ­დი­ნა გავ­ლე­ნა ბევ­რი სა­ხელ­მწი­ფოს დან­გრე­ვა­სა და მრა­ვა­ლი ადა­მი­ა­ნის და­ღუპ­ვა­ზე.

რა გან­სხვა­ვე­ბაა სუ­ლი­ერ სამ­ყა­რო­სა და მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ებს შო­რის?

გან­სხვა­ვე­ბა იმა­ში მდგო­მა­რე­ო­ბას, რომ მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში არ­სე­ბობს მა­ტე­რია. მა­ტე­რი­ა­ში ჩვენ ვგუ­ლის­ხმობთ იგი­ვე ღვთი­უ­რი სი­ნათ­ლის ენერ­გი­ას, მაგ­რამ სხვა ვიბ­რა­ცი­ებ­ში, რო­მე­ლიც ხელ­მი­საწ­ვდო­მია ამა თუ იმ სხე­უ­ლის რე­ცეპ­ტო­რე­ბის­თვის. ანუ, ნა­ტიფ მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში ყვე­ლა­ფე­რი ხელ­მი­საწ­ვდო­მია ნა­ტი­ფი მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი სხე­უ­ლე­ბის­თვის, მკვრივ­მა­ტე­რი­ა­ლურ სამ­ყა­რო­ში - ყვე­ლა­ფე­რი ხელმსაწ­ვდო­მია მკვრი­ვი მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი სხე­უ­ლე­ბის რე­ცეპ­ტო­რე­ბის მიერ აღ­ქმის­თვის.

რა­ტომ იბ­ლო­კე­ბა მეხ­სი­ე­რე­ბა წინა ინ­კარ­ნა­ცი­ებ­ზე?

რად­გან წინა ინ­კარ­ნა­ცი­ე­ბის მეხ­სი­ე­რე­ბას შე­უძ­ლია შე­უ­შა­ლოს ხელი სულს მო­ერ­გოს ახალ ცხოვ­რე­ბას, ახალ მშობ­ლებს, ახალ სამ­ყა­როს, რო­მელ­შიც ის მო­ევ­ლი­ნა. წინა ცხოვ­რე­ბა­ში ის იყო გარ­კვე­უ­ლი პი­როვ­ნე­ბა. მას შე­ეძ­ლო მი­ე­ღო გარ­კვე­უ­ლი რო­გორც და­დე­ბი­თი, ისე უარ­ყო­ფი­თი გა­მოც­დი­ლე­ბა. მას ჰქონ­და თა­ვი­სი სა­ხე­ლი, მა­გა­ლი­თად. მას ჰყავ­და ცოლი ან ქმა­რი, მშობ­ლე­ბი. მეხ­სი­ე­რე­ბა რომ არ და­იბ­ლო­კოს, მა­გა­ლი­თად ბავ­შვი, რო­მე­ლიც და­ი­ბა­დე­ბა, ის ვერ აღიქ­ვამს თა­ვის მშობ­ლებს მშობ­ლე­ბად, თუ მას სხვა მშობ­ლე­ბი ემახ­სოვ­რე­ბა. და ის უარ­ყოფს ახალ მშობ­ლებს, მათ დახ­მა­რე­ბას, სწავ­ლე­ბას მათ­გან. მას არ ექ­ნე­ბა მშობ­ლე­ბი­სად­მი რო­გორც ავ­ტო­რი­ტე­ტი­სად­მი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა. მო­მა­ვალ­ში ის შე­ა­და­რებს ახალ ცხოვ­რე­ბას წინა ცხოვ­რე­ბებს და ეს ხელს შე­უშ­ლის ახალ სამ­ყა­როს მო­ერ­გოს. მა­გა­ლი­თად, თუ ის ადრე ცხოვ­რობ­და მდი­დარ ოჯახ­ში, ან მთავ­რე­ბის ოჯახ­ში, მა­შინ იმ პი­რო­ბებ­ში, როცა ის მო­ევ­ლი­ნე­ბა ღა­რიბ ოჯახ­ში ის მხო­ლოდ წარ­სუ­ლი ცხოვ­რე­ბის, წარ­სუ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბის და გა­რე­მოც­ვის, წარ­სუ­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის მო­გო­ნე­ბე­ბით და სევ­დით იცხოვ­რებს იმის მა­გივ­რად, რომ გა­ი­ა­როს გაკ­ვე­თი­ლე­ბი ამ ცხოვ­რე­ბა­ში.

ხდე­ბა ისეც, რომ რამ­დე­ნი­მე მოვ­ლი­ნე­ბი­სას ადა­მი­ა­ნი გა­დის ერთი და იგი­ვე გაკ­ვე­თილს. თუმ­ცა ეს ხდე­ბა ყო­ველ­თვის სხვა­დას­ხვა პი­რო­ბებ­ში. და რომ ამ გაკ­ვე­თი­ლის გავ­ლის წინა მცდე­ლო­ბე­ბის შე­სა­ხებ მახ­სოვ­რო­ბამ არ შე­უ­შა­ლოს მას მო­სინ­ჯოს ეს კი­დევ ერთხელ, ხდე­ბა მეხ­სი­ე­რე­ბის ბლო­კი­რე­ბა. ზო­გა­დად, ყვე­ლა ის გა­მოც­დი­ლე­ბა, რო­მელ­საც ადა­მი­ა­ნი აგ­რო­ვებს წინა ცხოვ­რე­ბებ­ში, ჯერ კი­დევ სუ­ლი­ერ სამ­ყა­რო­ში ყოფ­ნის დროს ტრანსფორ­მირ­დე­ბა მის ხა­სი­ათ­ში. ვი­საც ბევ­რი ბავ­შვი ჰყავს მან იცის, რომ ყვე­ლა ბავ­შვი, ვინც და­ი­ბა­და ერთი და იგი­ვე ოჯახ­ში, ერ­თსა და იმა­ვე მშობ­ლებ­თან, ყვე­ლა ერ­თმა­ნე­თის­გან გან­სხვავ­დე­ბა. ანუ, ერ­თსა და იმა­ვე აღ­ზრდის და გა­რე­მოც­ვის პი­რო­ბებ­ში ისი­ნი გან­სხვავ­დე­ბი­ან ხა­სი­ა­თე­ბით. სწო­რედ ესაა ის უარ­ყო­ფი­თი და და­დე­ბი­თი გა­მოც­დი­ლე­ბა, რო­მე­ლიც სუ­ლი­ერ სამ­ყა­როს ტრანსფორ­მირ­და მათ ხა­სი­ათ­ში, რა რას­თა­ნაც მას მო­უ­წევს მუ­შა­ო­ბა უკვე ამ ცხოვ­რე­ბა­ში.

რა არის ემო­ცია და რით გან­სხვავ­დე­ბა ის ჩვენ­სა და თქვენს სამ­ყა­რო­ებ­ში?

ემო­ცია ეს არის ენერ­გია, რო­მე­ლიც თქვენ და­ხარ­ჯეთ რე­აქ­ცი­ა­ზე. ამ ემო­ცი­ებ­ზე ნე­ბის­მი­ე­რი მოვ­ლე­ნი­ლი სული იღებს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს. და თუ არას­წო­რად იქნა გა­გე­ბუ­ლი ემო­ცი­ის მი­ზე­ზი, ხში­რად მოქ­მე­დე­ბაც არას­წო­რია. ამი­ტომ მი­ზე­ზე­ბის აღ­ქმის ამ ხარ­ვე­ზის გამო უშ­ვებთ ბევრ შეც­დო­მას ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის დროს, სა­კუ­თა­რი თა­ვის გა­გე­ბის კუ­თხი­თაც. ამის გამო არ­სე­ბობს ბევ­რი ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი გა­დახ­რა, ფსი­ქი­კუ­რი და­ა­ვა­დე­ბა და ა.შ. ფსი­ქი­ატ­რი­უ­ლი და­წე­სე­ბუ­ლე­ბე­ბის 70%-ზე მეტ პა­ცი­ენტს აღე­ნიშ­ნე­ბა სწო­რედ ემო­ცი­უ­რი რე­აქ­ცი­ე­ბი, რო­მელ­თა მი­ზე­ზე­ბის თვა­ლის გა­დევ­ნე­ბა არ ხდე­ბა. ადა­მი­ანს არ შე­უძ­ლია თა­ვად ახ­სნას მი­ზე­ზი. და ამი­ტომ მას ეწყე­ბა აღ­ქმის დარ­ღვე­ვე­ბი. შემ­დეგ ის უფრო მე­ტად იწყებს შე­ში­ნე­ბას. ეშ­ვე­ბა და­ბალ ვიბ­რა­ცი­ებ­ში. შე­სა­ბა­მი­სად, და­ბა­ლი ვიბ­რა­ცი­ე­ბის გამო მას უერ­თდე­ბა ას­ტრა­ლი­დან სხვა­დას­ხვა და­ბალ­ვიბ­რა­ცი­უ­ლი არ­სე­ბა და ისი­ნი უკვე ადა­მი­ანს ხდი­ან არა­ა­დექ­ვა­ტურს იმ გა­რე­მოს მი­მართ, რო­მე­ლიც მას გარს ერტყმის და სი­ტუ­ა­ცია მო­ი­თხოვს გარე ჩა­რე­ვას.