„ბიზნეს კურიერი“ ხომ გახსოვთ, ალბათ მისი წამყვანი, ჟურნალისტი აკაკი გოგიჩაიშვილიც გემახსოვრებათ.
დღეს სწორედ მის პირად ცხოვრებაზე მოგიყვებით, რის შესახებაც ჟურნალისტებტან თავად საუბრობდა.
სიყვარული
ჩემი ცოლი ხშირად მეუბნება ხოლმე, რომ მუდმივად „დანა უნდა ლესო“ და ყველაფერი გააკეთო იმისთვის, რომ გრძნობა განაახლო, თუმცა, მე ასე არ ვფიქრობ, როცა გიყვარს, გიყვარს და მორჩა. ზოგს ჰგონია, რომ თაფლობის თვე მუდამ უნდა გრძელდებოდეს, მაგრამ ასე არაა. მერე ურთიერთობა იცვლის ფორმას, რომელიც გადადის ოჯახურ პასუხისმგებლობაში, საყოფაცხოვრებო ურთიერთობებში და ასე შემდეგ, თუმცა, ბუნებრივია, ესეც სიყვარულია.
არც ნინოა სტანდარტული, არც – მე და შესაბამისად – არც ჩვენი ურთიერთობა. ჩვენი ოჯახი არასდროს ყოფილა ოჯახი, სადაც კაცს კაცის ფუნქციები აქვს და ქალს – ქალის.
ჩვენი ურთიერთობა ქართული რელობისთვის არასტანდარტულია. თანაბრად ვინაწილებთ მოვალეობებსა და პასუხისმგებლობებს.
მე რომ სამსახურიდან მივდივარ, სულაც არ მოველი, რომ გაშლილ სუფრაზე ცხელი სადილი დამხვდება. დილით თუ პერანგი მაქვს გასაუთოებელი და ნინო ადრე არაა ასადგომი, მე მას არ გავაღვიძებ ტექსტით:
„ქალო, პერანგი გამიუთოვე!“ თავად მივხედავ საკუთარ თავს. როცა საქმე ბავშვების მოვლა-პატრონობას ეხება, ორივე თანაბრად ვიღებთ პასუხისმგებლობას.
ნინო ხაჟომია: მეც ჩვეულებრივად ვაკეთებ მამაკაცის საქმეს, არაფერი მეთაკილება. იმიტომ, რომ არ ვყოფ საქმეებს კაცისა და ქალის გასაკეთებლად.
ბავშვის აყვანა
აკაკი გოგიჩაიშვილისა და ნინო ხაჟომიას ცხოვრებაში პატარა ბიჭი, ნიკოლოზი გაჩნდა. წყვილმა რამდენიმეწლიანი მოლოდინის შემდეგ, ბავშვი იშვილა, რომელმაც მათი ცხოვრება მთლიანად შეცვალა.
2003 წლიდან ვიყავით ბავშვის აყვანის მსურველთა რიგში. მოლოდინი აღარ ერქვა იმ რეჟიმს, რომელიც ჩვენ გვქონდა. როცა დაგვირეკეს, გასაშვილებელი ბავშვი გამოჩნდა, ოღონდ სასწრაფოდ უნდა ნახოთო, მეგონა, „კომედი შოუს” ბიჭები მირეკავდნენ და მაღადავებდნენ. როცა მივხვდი, რომ ხუმრობა არ იყო, მეორე დღესვე წავედი მის სანახავად. მთელი ღამე არ მეძინა, ვფქრობდი, რას ვაკეთებ 40 წლის ასაკში.
თურმე, რასაც მეტს ფიქრობ, მეტად „იგრუზები”. ქალი ხარ და შვილი გინდა? მოიყვანე, გაზარდე, გამორიცხულია, არ გეყოს სიყვარული პატარა ადამიანისთვის. მაინცდამაინც ჩემს მუცელში უნდა ყოფილიყო და გენეტიკაზე მეფიქრა? მაქვს იმის საშუალება, გავზარდო, მიყვარდეს, გზაზე დავაყენო და რატომ არა? ნიკას სანახავად მარტო ვერ წავედი, აკაკი და ჩემი მეგობარი გამომყვნენ.
ისე ვნერვიულობდი, ვერაფერს ვხედავდი. დანახულიც არ მყავდა უკვე ვიცოდი, რომ ჩემი შვილი იყო.
მამის ამპლუა
უნდა გენახათ, როგორ უვლიდა ნიკოლოზს, როგორ უცვლიდა პამპერსებს. აკაკის ცხოვრებაში ძალიან მნიშვნელოვანი იყო ბავშვის კვება, ჰიგიენის საშუალებები...
აკაკი ამას სიამოვნებით, მშვიდად აკეთებდა, მას ასეთი ხასიათი აქვს. ჩემს ტემპს ვერასდროს ჰყვებოდა. ისიც რომ ჩემნაირი იყოს, ოჯახი კი არა საგიჟეთი გვექნებოდა.
დაშორება და შერიგება
ერთხელ სამი თვით დავიშალეთ, მაგრამ შევრიგდით. ორივეს გვჭირდებოდა ერთმანეთისგან დასვენება. მერე უფრო საინტერესოდ აეწყო ჩვენი ურთიერთობა.
დაშლის მომენტში მივხვდით, რომ ერთმანეთი გვჭირდებოდა. ის კი არა, რომ ერთმანეთის გარეშე არ შეგვეძლო, უბრალოდ, ერთად გაცილებით კომფორტულად ვიყავით.
აგრეთვე წაიკითხეთ:
დედის უნებლიე მკვლელი – ცნობილი ქართველი ბიზნესმენის საყვარლის მკვლელობის საქმე
