„ბევრს სჯერა იმ ხელოვნურად შექმნილი ილუზიის, რომ მეცნიერება და ეზოტერიკა, ან თუნდაც რელიგია, ერთმანეთის მოსისხლე მტრები, სრულიად განსხვავებული და შეუთავსებელი სამყაროა. ეს დაყოფა, რომელიც განსაკუთრებით გამძაფრდა მატერიალიზმის ეპოქაში, სინამდვილეში არის უდიდესი გაუგებრობა“, - ამის შესახებ სოციალურ ქსელში მეტაფიზიკოსი ვატო მსხილაძე წერს.
მისი თქმით, მეცნიერება და ეზოტერიკა არის ერთი და იმავე არსის, ერთი და იმავე უნივერსალური ჭეშმარიტების აღმწერი ორი განსხვავებული ენა - უბრალოდ, ერთი იყენებს მათემატიკურ ფორმულებს, ლოგიკასა და ექსპერიმენტებს, ხოლო მეორე იყენებს სიმბოლოებს, მედიტაციას, თეოლოგიურ დოგმებსა და შინაგან განცდას:
„ერთიანი სიღრმე:
დიდი ხნის განმავლობაში კაცობრიობას სჯეროდა და დღესაც ბევრს სჯერა იმ ხელოვნურად შექმნილი ილუზიის, რომ მეცნიერება და ეზოტერიკა, ან თუნდაც რელიგია, ერთმანეთის მოსისხლე მტრები, ან უკეთეს შემთხვევაში, ორი სრულიად განსხვავებული და შეუთავსებელი სამყაროა.
ეს დაყოფა, რომელიც განსაკუთრებით გამძაფრდა მატერიალიზმის ეპოქაში, სინამდვილეში არის უდიდესი გაუგებრობა, რადგან თუ ღრმად ჩავხედავთ როგორც დასავლური, ისე აღმოსავლური დისციპლინების ფუნდამენტურ ძიებას, აღმოვაჩენთ, რომ მეცნიერება და ეზოტერიკა არის ერთი და იმავე არსის, ერთი და იმავე უნივერსალური ჭეშმარიტების აღმწერი ორი განსხვავებული ენა - უბრალოდ, ერთი იყენებს მათემატიკურ ფორმულებს, ლოგიკასა და ექსპერიმენტებს, ხოლო მეორე იყენებს სიმბოლოებს, მედიტაციას, თეოლოგიურ დოგმებსა და შინაგან განცდას.
ისინი ჰგვანან მთამსვლელებს, რომლებიც ერთი და იმავე მწვერვალისკენ მიდიან მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან - მეცნიერი მიდის ქვემოდან ზემოთ, მატერიის კვლევით, და ცდილობს იპოვოს კანონზომიერება, ხოლო მისტიკოსი - იქნება ეს ქრისტიანი, ინდუსი თუ დაოსისტ - მიდის ზემოდან ქვემოთ, ცნობიერების კვლევით, და ცდილობს, ეს კანონზომიერება მატერიაში დაინახოს.
სამყაროს წარმოშობისა და ბუნების ყველაზე ფუნდამენტური მაგალითი. ბიბლია გვეუბნება: „თავდაპირველად იყო სიტყვა (ლოგოსი)“. ვედური ფილოსოფია ამბობს: „თავდაპირველად იყო ბგერა (ომ)“. თანამედროვე ფიზიკა კი საუბრობს "დიდ აფეთქებაზე" და "სიმების თეორიაზე", რომლის მიხედვითაც მატერიის საფუძველი არის არა მყარი ნაწილაკი, არამედ ვიბრაცია და ა.შ. სამივე შემთხვევაში ( და სხვა მრავალში ) აღწერილია ერთი და იგივე პროცესი - სამყარო შეიქმნა პირველადი ვიბრაციული იმპულსით, რომელმაც ქაოსს სტრუქტურა მიანიჭა.
ის, რასაც ქრისტიანები „სიტყვას უწოდებენ“, ინდუსებისთვის არის „შაბდა ბრაჰმანი“ (ბგერითი ღმერთი), ხოლო იაპონური ძენისთვის ეს არის კოანი „ერთი ხელის ტაშის ხმა“ - პირველადი ვიბრაცია, რომელიც არსებობდა მატერიის შექმნამდე. „სიტყვა, რომელიც ხორცი იქმნა“ არის ზუსტი აღწერა იმ პროცესისა, რასაც ფიზიკაში ენერგიის მატერიალიზაცია ეწოდება (E=mc²) - როდესაც მაღალსიხშირული ვიბრაცია ნელდება და მკვრივდება იმდენად, რომ ხილულ ფორმას, ანუ მატერიას იღებს. ამავე პრინციპს ვხვდებით ჩინურ დაოსიზმშიც, სადაც „დაო“ (Tao - გამოუვლენელი, აბსოლუტური გზა) წარმოშობს "ერთს" (ენერგიას), „ერთი“ წარმოშობს „ორს“ (იინსა და იანს), და „ორი“ წარმოშობს „ათი ათას საგანს“ (მატერიალურ სამყაროს). ეს არის კვანტური ველის კოლაფსის უძველესი აღწერა - როგორ იქცევა პოტენციალი მატერიად.
კიდევ უფრო ღრმა პარალელებს ვპოულობთ გნოსტიკურ და ბუდისტურ სწავლებებში რეალობის ბუნების შესახებ. გნოსტიკოსები სამყაროს ყოფდნენ „პლერომად“ (სისავსე) და „მატერიალურ სამყაროდ“. ბუდიზმი და იაპონური ძენი საუბრობს „შუნიატაზე" (სიცარიელეზე), რომელიც არ არის არარსებობა, არამედ არის ფორმის პოტენციალი. სუტრა ამბობს: „ფორმა არის სიცარიელე, და სიცარიელე არის ფორმა“. თანამედროვე ენაზე, ეს „პლერომა“ და „შუნიატა" არის „კვანტური ვაკუუმი" ან „ნულოვანი წერტილის ველი“ - უსასრულო პოტენციალისა და ინფორმაციის ოკეანე, საიდანაც მუდმივად იბადება და ქრება ნაწილაკები. იაპონურ კულტურაში ამას "მა" (Ma) ეწოდება - ნეგატიური სივრცე, რომელიც სინამდვილეში სავსეა ენერგიით.
გნოსტიკური იდეა „ღვთაებრივი ნაპერწკლის“ შესახებ, რომელიც ჩაკეტილია მატერიაში, ზუსტად ემთხვევა ინდუისტურ კონცეფციას „ატმანის“ შესახებ, რომელიც არის ბრაჰმანის (აბსოლუტის) ნაწილი, და მეცნიერულ ფაქტს, რომ ადამიანი არის „ვარსკვლავური მტვერი“, სინათლის (ბიოფოტონების) დაგროვება ბიოლოგიურ გარსში. იაპონური სინტოიზმი კი კიდევ უფრო შორს მიდის და ამბობს, რომ „კამი“ (სული/ღვთაება) არის ყველაფერში - ქვაში, ხეში, მდინარეში. მეცნიერულად, ეს არის პანფსიქიზმის თეორია და კვანტური ცნობიერების იდეა, რომ ფუნდამენტურ დონეზე სამყაროს ყველა ნაწილაკს გააჩნია ინფორმაციის დამუშავების, ანუ ცნობიერების, რაღაც ფორმა. ანუ, ყველა კულტურის და ერის „გაგებაში“ და „შეგრძნებაში“ გადმოცემული განსხვავებული ენებია...
ქრისტიანული სამების დოგმატიც კი - მამა, ძე და სულიწმიდა - პოულობს თავის ანარეკლს როგორც ფიზიკაში, ისე აღმოსავლურ სიბრძნეში. ფიზიკაში ეს არის ატომის სტრუქტურა - პროტონი (მამა/ცენტრი), ელექტრონი (ძე/მოქმედება) და ნეიტრონი (სულიწმინდა/კავშირი).
ინდუიზმში ეს არის „ტრიმურტი“ - ბრაჰმა (შემქმნელი/გენერატორი), ვიშნუ (შემნახველი/ოპერატორი) და შივა (დამანგრეველი/ტრანსფორმატორი).
დაოსიზმში ეს არის ტაიჯი (უზენაესი პოლარობა), რომელიც შედგება იინის, იანისა და მათ გამაერთიანებელი დაოსგან და ა.შ. ყველა ეს სისტემა აღწერს ენერგიის მოძრაობის ფუნდამენტურ კანონს - ინიცირებას, შენარჩუნებასა და ტრანსფორმაციას, რასაც თერმოდინამიკაც ადასტურებს.
ასევე საინტერესოა ჰოლოგრაფიული სამყაროს პრინციპი. თანამედროვე ფიზიკა ამბობს, რომ სამყარო არის ჰოლოგრამა, სადაც თითოეული ნაწილი შეიცავს ინფორმაციას მთელის შესახებ. ეს არის ზუსტი, მათემატიკური ფორმულირება უძველესი ვედური მეტაფორისა „ინდრას ბადე“ - უსასრულო ქსელი, სადაც თითოეული ძვირფასი ქვა ირეკლავს ყველა სხვა ქვას. ეს ასევე ეხმიანება ქრისტეს სიტყვებს: „ცათა სასუფეველი თქვენშია“ და ჰერმეტულ პრინციპს: „როგორც მაღლა, ისე დაბლა“.
საბოლოო ჯამში, პრობლემა იმაში კი არ არის, რომ მეცნიერება მცდარია ან ეზოტერიკა და რელიგიაა მოძველებული, არამედ იმაში, რომ ჩვენ დავკარგეთ, უფრო სწორედ დაგვაკარგვინეს მათი სინთეზის უნარი.
მეცნიერება გვაძლევს პასუხს კითხვაზე „როგორ?“ - როგორ მუშაობს მექანიზმი. ეზოტერიკა, ქრისტიანობა, ვედები და დაოსიზმი კი გვპასუხობს კითხვაზე „რატომ?“ და „ვინ?“.
როდესაც მეცნიერი იკვლევს „ცი“-ს (Qi) როგორც ბიოელექტროენერგიას, ის ხედავს დენს. როდესაც დაოსისტი ოსტატი მუშაობს „ცი“-თ, ის ხედავს და გრძნობს სამყაროს სუნთქვას. როდესაც კვანტური ფიზიკოსი საუბრობს „გადახლართულობაზე“, ის აღწერს იმას, რასაც ბუდისტები „კარმას“ და „ურთიერთდამოკიდებულ წარმოშობას“ უწოდებენ.
ყველა ეს გზა - დასავლური თუ აღმოსავლური, სამეცნიერო თუ მისტიკური - საბოლოოდ ერთ წერტილში იყრის თავს. მომავლის ადამიანი იქნება ის, ვინც შეძლებს ამ ყველა ენის გაერთიანებას. ის გაიგებს, რომ ლოცვა და მედიტაცია არის ცნობიერების ტექნოლოგია, რომელიც ცვლის კვანტურ ველს, ხოლო ფიზიკური კანონები არის ღვთაებრივი ლოგოსის, ანუ დაოს აზრები, გამოხატული მათემატიკის ენაზე“, - წერს ვატო მსხილაძე.
ასევე დაგაინტერესებთ:
