„რევოლუციური, არაპროგნოზირებადი და შოკის მომგვრელი ენერგია 2025 წლიდან შედის ჩვენი ქვეყნის „პარლამენტის“, „საზოგადოებრივი ჯგუფების“ და „მეგობარი ქვეყნების“ სფეროში. ეს ნიშნავს სრულ პოლიტიკურ ქაოსს, მოულოდნელ რევოლუციურ ძვრებს პარლამენტში, ალიანსების უეცარ გაწყვეტას და არაპროგნოზირებად სოციალურ მოძრაობებს...“, - ამის შესახებ მეტაფიზიკოსი ვატო მსხილაძე სოციალურ ქსელში წერს და საკუთარ ანალიზს გვთავაზობს.
როგორც თავად აღნიშნავს, 2026 წლის თებერვალ-მარტში ხდება უიშვიათესი კოსმოსური „გადატვირთვა“. სრულდება 36-წლიანი იდეოლოგიური ციკლი - ციკლი, რომელიც 1989 წელს, ბერლინის კედლის დანგრევით და „ცივი ომის“ დასრულების ილუზიით დაიწყო:
„საქართველო, რუსეთი, ამერიკა და ევროპა - მიმდინარე ჰოლისტური ანალიზი და მოვლენათა განვითარების გარდაუვალი პროგნოზი:
რუსეთის ამჟამინდელი სახელმწიფოს „სახე“ ანუ მისი ეროვნული იდენტობის წერტილი, ახლა შედის უმძიმესი და უიშვიათესი წნეხის ქვეშ. ერთი მხრივ, ღრმა, ტრანსფორმაციული და დაუნდობელი ძალა, რომელიც ძალაუფლებას, კონტროლს და „სიკვდილ-სიცოცხლის“ საკითხებს განაგებს, უკვე რამდენიმე წელია, სწორედ ამ იდენტობის ღერძს „არყევს“.
ეს არის ის, რამაც გამოიწვია არსებული კონფლიქტის დაწყება - ძველი, იერარქიული ძალაუფლების შენარჩუნების უკანასკნელი, სასოწარკვეთილი მცდელობა. მაგრამ ის, რაც ახლა, 2025 წლის ბოლოდან იწყება და 2026 წლის აპრილამდე გასტანს, სრულიად ახალი დონეა.
მეორე მხრივ, გვაქვს ევროპის კავშირის ფუნდამენტური ნგრევა. ის სრულიად სხვა ტიპის, მაგრამ არანაკლებ ინტენსიური სტრესის ქვეშაა. თუ რუსეთის დრამა „მე“-ს და „აგრესიას“ ეხება, ევროპის დრამა ეხება „ფასეულობებს“, „ფინანსებს“ და „სტაბილურობას“. ღრმა ტრანსფორმაციული ძალა (იგივე, რომელიც რუსეთს ეხება), ევროპის შემთხვევაში ურტყამს მის ეკონომიკურ და ფასეულობით ღერძს. ეს არის გრძელვადიანი, მტკივნეული ბრძოლა ფინანსური სუვერენიტეტისთვის და იმის გადაფასება, თუ რა არის ევროპული იდენტობა.
ამასთანავე, 2025 წლის ბოლოდან და მთელი 2026 წლის განმავლობაში, რევოლუციური, არაპროგნოზირებადი და დესტაბილიზაციის ენერგია შედის ევროპის „ალიანსების“ და „კომუნიკაციების“ სექტორში. ეს მიუთითებს მოკავშირეებს შორის მოულოდნელ უთანხმოებებზე, ინფორმაციული ომების ახალ ტალღაზე და ზოგად ქაოსზე შეთანხმებების დონეზე. ევროპა ამ პერიოდში იქნება რეაქტიული, არასტაბილური და შიდა წინააღმდეგობებით სავსე. ამჟამად, 2025 წლის ნოემბერ-დეკემბერში, ცეცხლოვანი და აგრესიული იმპულსი პირდაპირ „ეჯახება“ ევროპის „ბირთვს“, რაც იწვევს მწვავე შიდა კონფლიქტებს და აიძულებს მას, დაიკავოს ხისტი, თავდაცვითი პოზიცია.
ახლა კი მთავარი - გლობალური ფონი, რომელიც ამ ყველაფერს აგვირგვინებს. 2026 წლის თებერვალ-მარტში ხდება უიშვიათესი კოსმოსური „გადატვირთვა“. სრულდება 36-წლიანი იდეოლოგიური ციკლი - ციკლი, რომელიც 1989 წელს, ბერლინის კედლის დანგრევით და „ცივი ომის“ დასრულების ილუზიით დაიწყო. ეს ნისლიანი, იდეალისტური და ხშირად, მატყუარა პერიოდი სრულდება. და იწყება ახალი, 36 - წლიანი ციკლი - მაგრამ ის იწყება ყველაზე იმპულსურ, ცეცხლოვან, აგრესიულ და პიონერულ ენერგეტიკულ ველში. ეს არის ილუზიების დასასრული და ახალი, ხისტი, მებრძოლი იდეოლოგიების დაბადება. ეს არის "ახალი რკინის ფარდების" და "ახალი საზღვრების" გავლების პერიოდი.
ყველაზე მაღალი ალბათობა არის კონფლიქტის მნიშვნელოვანი ესკალაცია და პოტენციურად, მისი გეოგრაფიული გაფართოება 2026 წლის პირველ ნახევარში. რუსეთი ამ პერიოდში იმყოფება პიკურ სამხედრო მზადყოფნაში, ხოლო ევროპა დესტაბილიზაციისა და რეაქტიულობის პიკზე. ამას ემატება 2026 წლის „დიდი გადატვირთვა“, რომელიც ქმნის ახალ იდეოლოგიურ ფრონტს. ეს არ არის არსებული ომის დასასრული, არამედ მისი ტრანსფორმაცია ახალ, უფრო ფართო იდეოლოგიურ დაპირისპირებად.
რასაც ჩვენ ახლა ამერიკაში ვხედავთ - იქნება ეს პოლიტიკური პოლარიზაცია, ეკონომიკური რყევები თუ სოციალური დაპირისპირება - არ არის უბრალოდ მორიგი პოლიტიკური ციკლი. არამედ, 250-წლიანი ეროვნული ციკლის დასასრული - ეს არის ფაქტობრივი, "სიკვდილი და ხელახლა დაბადება" ერის ფუნდამენტისა, და ამ პროცესის აბსოლუტური პიკი სწორედ ახლა, 2025-2026 წლებში დგება. ამიტომ, ომთან დაკავშირებული მისი რეაქციები და განვითარების ვარიაციები სრულად არის დამოკიდებული არა იმდენად გარეგან მტერზე, რამდენადაც მის შინაგან, ფუნდამენტურ კოლაფსსა და ტრანსფორმაციაზე.
პირველ რიგში, ამერიკის შეერთებული შტატები გადის თავისი ძალაუფლების, ფინანსური სისტემისა და ფასეულობების 250-წლიანი ციკლის სრულ „გადატვირთვას". ეს არის იშვიათი და გარდაუვალი პროცესი, რომელიც ეროვნულ დონეზე აიძულებს სახელმწიფოს, თვალი გაუსწოროს თავის „ჩრდილს"- თავის დაგროვილ ვალებს (როგორც ფინანსურს, ისე მიზეზ-შედეგობრივს), კორპორაციული ძალაუფლების სტრუქტურებს, და იმას, თუ რაზე დგას რეალურად მისი ეკონომიკური მოდელი. ის, რასაც ჩვენ ვხედავთ, არის ამ ფინანსური და სტრუქტურული იმპერიის მტკივნეული დემონტაჟი. ეს პროცესი, რომელიც 2022 წლიდან მიმდინარეობს, თავის აბსოლუტურ კულმინაციას 2025 წლის განმავლობაში აღწევს. ეს ნიშნავს, რომ სწორედ მაშინ, როდესაც გარეგანი სამხედრო დაძაბულობა პიკზეა, ამერიკის შიდა ფინანსური და სტრუქტურული სისტემა ყველაზე დიდი რყევების და კრიზისის ქვეშ იქნება. ეს არის მისი უდიდესი მოწყვლადობის წერტილი - ფინანსური კრიზისი, ვალების კრიზისი და ეროვნული ფასეულობების სრული გადაფასება.
ამ ეკონომიკურ კოლაფსს ემატება „სიმართლის“ და „რწმენის“ კრიზისი. ამერიკის ეროვნული იდეალები და რწმენა-წარმოდგენები ამჟამად იხრჩობა ილუზიების, დეზინფორმაციის, სულიერი ქაოსისა და კოლექტიური გაურკვევლობის უზარმაზარ „ნისლში“. ეს არის ეროვნული „იდეოლოგიური მოწამვლის" პერიოდი, რომელიც 2025-2026 წლებში პიკს აღწევს. ეს ნიშნავს, რომ „საერთო რეალობის“ განცდა, რომელზედაც ერი უნდა შეთანხმდეს, ფაქტობრივად აღარ არსებობს. ეს არის ინფორმაციული ომის და იდეოლოგიური ფრაგმენტაციის აპოგეა, რომელიც სრულ პარალიზებას უქმნის „ხალხის“ ერთიან ხმას და გადაწყვეტილების მიღების უნარს. ეს არის „ფეიკ ნიუსების“ კრიზისის უმაღლესი გამოვლინება, რომელიც საზოგადოებას შუაზე ხლეჩს და შეუძლებელს ხდის ერთიან, კოორდინირებულ მოქმედებას.
და ბოლოს, ყველაზე ფეთქებადი ფაქტორი - 2025 წლის ბოლოდან და განსაკუთრებით 2026-2027 წლებში, რევოლუციური, შოკის მომგვრელი და ტექნოლოგიური ენერგია შედის ზუსტად იმ სფეროში, რომელიც ამერიკის ბირთვში განაგებს „ომს“, „ინფორმაციას“, „ალიანსებს“ და „ღია მტრებს“. ეს არის უაღრესად არასტაბილური და ფეთქებადი კომბინაცია. ეს მიუთითებს ომის წარმოების რევოლუციურ ცვლილებაზე - აქცენტი გადადის ინფორმაციულ ომზე, კიბერშეტევებზე, ხელოვნური ინტელექტის გამოყენებაზე ბრძოლის ველზე. ეს ასევე მიუთითებს მოულოდნელ და შოკის მომგვრელ ცვლილებებზე ალიანსებში - მოკავშირეებთან ურთიერთობის უეცარი გაწყვეტა ან რადიკალური ცვლილება, ან ღია მტრების მხრიდან მოულოდნელი, არაპროგნოზირებადი ნაბიჯები.
ამერიკის შეერთებული შტატები 2025-2027 წლებში შედის არა როგორც გლობალური კონფლიქტის სტაბილური მონაწილე, არამედ როგორც თავად ამ კონფლიქტის ყველაზე არასტაბილური და ტრანსფორმირებადი ნაწილი. ის ერთდროულად გადის 250-წლიან ფინანსურ კოლაფსს, "სიმართლის" ტოტალურ კრიზისს და სამხედრო-ტექნოლოგიურ რევოლუციას. ამიტომ, ყველაზე სავარაუდო სცენარი არის ის, რომ ამერიკის ყურადღება იძულებით იქნება გადატანილი შიდა პრობლემებზე - ფინანსურ კოლაფსზე და სამოქალაქო იდეოლოგიურ დაპირისპირებაზე.
მისი უნარი, აწარმოოს გარეგანი ომი, იქნება უკიდურესად შეზღუდული ამ შიდა კრიზისების გამო. თუმცა, სწორედ ეს მოწყვლადობა და ტექნოლოგიური რევოლუციის იმპულსი ქმნის „არაპროგნოზირებადი მოქმედების“ რისკს - მოულოდნელი, შოკის მომგვრელი სამხედრო ან ტექნოლოგიური ნაბიჯები, რომლებიც იქნება არა სიძლიერის, არამედ შიდა ქაოსის და კოლაფსის შიშის შედეგი. 2026 წლის "დიდი იდეოლოგიური გადატვირთვა", რომელიც ევროპას და რუსეთს ახალ ფრონტს უხსნის, ამერიკისთვის ხდება უშუალოდ "სამშობლოს" და ეროვნული ფუნდამენტის კრიზისი. ის ამ ომში არის ყველაზე დიდი, მაგრამ ყველაზე ღრმად დაჭრილი მოთამაშე.
ახლა რაც შეეხება საქართველოს, პირველ რიგში - და ეს არის ყველაზე მთავარი და გრძელვადიანი პროცესი - ჩვენი ერი შევიდა 20-წლიან ციკლში, რომელიც პირდაპირ და დაუნდობლად ურტყამს „ღია მტრების", „პარტნიორების" და „სამართლებრივი ურთიერთობების" სფეროს. ეს არის "დავითისა და გოლიათის" არქეტიპური სცენარი. ღრმა, ტრანსფორმაციული და უხილავი ძალაუფლების პრინციპი იწყებს პირდაპირ დაპირისპირებას ჩვენი ერის იდენტობასთან, მის „მესთან", მის ხალხთან და მის ეროვნულ სიამაყესთან. მარტივად რომ ვთქვათ, ეს არ არის უბრალოდ „ცუდი ურთიერთობა" პარტნიორებთან - ეს არის ეგზისტენციალური კრიზისი, რომელიც გვაიძულებს, სრულად გადავაფასოთ, ვინ არის ჩვენი ნამდვილი მტერი და ვინ - ნამდვილი მოკავშირე. ეს არის პერიოდი, როდესაც ალიანსები და ხელშეკრულებები, რომლებიც მყარი გვეგონა, გაივლის უმძიმეს ტესტს ღალატზე, მანიპულაციასა და ფარულ გარიგებებზე. ეს პროცესი, რომელიც უკვე დაწყებულია, 2025 წლიდან სულ უფრო და უფრო გაშიშვლდება და მოგვთხოვს, თვალი გავუსწოროთ ჩვენს უდიდეს შიშებს, რომლებიც დაკავშირებულია ტერიტორიებთან, ფესვებთან და ეროვნულ გადარჩენასთან.
მეორე და ყველაზე მწვავე ფაქტორი, რომელიც ამ ფონს ემატება - ეს არის 2026-2027 წლების პიკი. გლობალური 36-წლიანი იდეოლოგიური ციკლის „დიდი გადატვირთვა“, რომელიც, როგორც ვთქვით, ახალ, მებრძოლ ეპოქას იწყებს, საქართველოსთვის არ არის აბსტრაქტული მოვლენა. ის ხდება ზუსტად ჩვენი ერის „იდეოლოგიის“, „საგარეო პოლიტიკის“, „რწმენის“ და „კანონმდებლობის“ ცენტრში. მაგრამ ყველაზე კრიტიკული ისაა, რომ ეს „გადატვირთვა“ 2026 წელს პირდაპირ „ეჯახება“ ჩვენი ერის იდენტობას, მის „მეს“, მის ნებას.
ეს არის ერის „პირადი აპოკალიფსისი“. ერთდროულად ხდება ორი რამ - რეალობის, პასუხისმგებლობისა და მიზეზშედეგობრივი შედეგების მძიმე პრინციპი გვაიძულებს, გავიაროთ „გამოცდა გადარჩენაზე“, ავიღოთ პასუხისმგებლობა და ვიმოქმედოთ მარტომ, რეალობის ხისტ ჩარჩოებში და ამავე დროს - ამავე წერტილს „ასველებს“ ილუზიის, ქაოსის, გაურკვევლობისა და იდეოლოგიური ნისლის პრინციპი. ეს არის ურთულესი სცენარი - ერს უწევს, ჩააბაროს უმძიმესი გამოცდა (რეალობის შემოწმება) სრულ სიბნელესა და ნისლში, სადაც მტერი და მოყვარე ერთმანეთშია არეული და "სიმართლის" დანახვა შეუძლებელია. ეს არის ეროვნული იდენტობის კრიზისის აპოგეა.
ამ ორ უმთავრეს პროცესს კი მესამე ემატება - რევოლუციური, არაპროგნოზირებადი და შოკის მომგვრელი ენერგია 2025 წლიდან შედის ჩვენი ქვეყნის „პარლამენტის“, „საზოგადოებრივი ჯგუფების“ და „მეგობარი ქვეყნების“ სფეროში. ეს ნიშნავს სრულ პოლიტიკურ ქაოსს, მოულოდნელ რევოლუციურ ძვრებს პარლამენტში, ალიანსების უეცარ გაწყვეტას და არაპროგნოზირებად სოციალურ მოძრაობებს. ანუ, სწორედ მაშინ, როდესაც ერი გადის უმძიმეს ეგზისტენციალურ და იდენტობის კრიზისს, მისი შიდა პოლიტიკური სტრუქტურა იქნება ყველაზე არასტაბილური და ქაოსური.
ამიტომ, განვითარების ვარიაციები ასეთია - 2025-2027 წლები საქართველოსთვის არის ეროვნული „გადარჩენის“ და „ხელახლა დაბადების“ ციკლი. ეს არის უმძიმესი კრიზისი, რომელიც ერთდროულად ურტყამს ჩვენს მტრებთან და პარტნიორებთან ურთიერთობას, ჩვენს ეროვნულ იდენტობას და ჩვენს შიდა პოლიტიკურ სტაბილურობას.
ეს არის იძულებითი „წმენდა“. ეს წნეხი მიზნად ისახავს, დაანგრიოს ყველა ილუზია, რომელიც გვქონდა ჩვენს პარტნიორებთან, ჩვენს იდეოლოგიასთან და ჩვენს შიდა მმართველობასთან დაკავშირებით. ეს არის მომენტი, როდესაც ერი იძულებულია, უარი თქვას ფასადურ და ყალბ იდეალებზე და მტკივნეულად, მაგრამ ძირეულად განსაზღვროს - „ვინ ვართ ჩვენ სინამდვილეში?“.
ეს არის ტესტი ჩვენს „არსებობის ნებაზე“ და მხოლოდ ამ „ბნელი ღამის“ გავლის შემდეგ, როდესაც ყველა ქვიშაზე ნაშენები კოშკი დაინგრევა, შევძლებთ, ავაშენოთ ახალი, გაცილებით ძლიერი, მომწიფებული და რეალობასთან შესაბამისობაში მყოფი ეროვნული იდენტობა, რომელიც დაეფუძნება არა სხვის იმედს, არამედ საკუთარ, მტკიცე პასუხისმგებლობას“, - წერს ვატო მსხილაძე.
ასევე დაგაინტერესებთ:
