გულახდილი საუბარი ცისანა სეფიაშვილთან 👇
– ვინ არის ცისანა სეფიაშვილი?
ცისანა სეფიაშვილი: დედა.
– როგორია თქვენი საოცნებო ცხოვრება?
– ჩემი საოცნებო ცხოვრება არ შემოიფარგლება მხოლოდ ჩემი, ჩემი შვილებისა და ახლობლების კარგად ყოფნის სურვილით. ვერაფრით ვერ შეირგებ კარგად ყოფნას, იქნება ეს მატერიალური, მორალური თუ ფიზიკური თვალსაზრისით, თუ შენ ირგვლივ მყოფი ადამიანებიც კარგად არ არიან. ნაცნობის თუ უცნობის, ზოგადად, ყველა ადამიანის ცხოვრება მადარდებს და ვოცნებობ.
– თქვენი ყველაზე ცუდი საქციელი, რომელსაც ნანობთ?
– საერთოდ არაფერს არ ვნანობ. იმ მომენტში ასე მიმაჩნდა საჭიროდ და შესაბამისად მოვიქეცი. დღევანდელი გადმოსახედიდან შეიძლება, ბევრი რამ შემეცვალა, მაგრამ არა უშავს. თუ მაინცდამაინც სინანულს შევეხებით, მაშინ ვიტყვი, რომ სამსახური, რომელიც წეღან ვახსენე, არ უნდა დამეტოვებინა. წამოვედი და პოლიტიკაში წავედი. მგონია, რომ ეს ჩემი ყველაზე დიდი შეცდომა იყო. თავდაყირა დავაყენე ჩემი ცხოვრება. ორი წელია, უმუშევარი ვარ, რაც ჩემთვის ძალიან რთულია. ეს ნამდვილად არის გამოუსწორებელი შეცდომა და ვნანობ კიდეც. სხვა მხრივ, რადიკალურად არაფერს შევცვლიდი.
– თუ მოგიპარავთ რამე?
– ბაღში დავდიოდი, ოთხი წლის ვიქნებოდი, ძირს დაგდებული ფანქარი ავიღე და სახლში წამოვიღე. დედამ და მამამ მითხრეს, რომ ეს ძალიან ცუდი საქციელი იყო, მოპარვის ტოლფასი. ვეუბნებოდი, რომ არ მომიპარავს, რომ დაგდებული ავიღე, მაგრამ... არა, უნდა გეკითხა, ვისი იყო, თუ პატრონი არ გამოუჩნდებოდა, მაინც იქვე უნდა დაგეტოვებინაო. ბებოს ნათქვამიც არ დამავიწყდება: აქლემის და ნემსის ქურდი, ორივე ქურდიაო. მითხრეს, რომ ფანქარი უკან უნდა წამეღო და მისი პატრონი მომეკითხა. არ მახსოვს, რა მოხდა მეორე დღეს, მაგრამ კარგად მახსოვს, რა ძლიერად იმოქმედა ჩემზე მშობლების სიტყვებმა. მგონია, რომ ასეთ მომენტში მშობლის რეაქციას გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს. როცა გავიზარდე და ვუყურებდი, როგორ გაჰქონდათ ბანკები, ძალიან დიდი სურვილი მქონდა, მეც იგივე გამეკეთებინა (იცინის). ბევრი ბავშვი მყავს, ვითომ მძევლად ავიყვან ამათ და ნეტა თითო რამდენ კილოგრამ ოქროს გამოიტანს-მეთქი, სერიოზულ გეგმებს ვადგენდი, რა თქმა უნდა, ხუმრობით (იცინის).
ასევე დაგაინტერესებთ👇
წყარო: tbiliselebi.ge
